Bert: We hadden vandaag onze kwartaal-meeting met alle collega’s van ons bedrijfsonderdeel. Ook ik had een stuk voor te dragen, dus goed voorbereid kwam ik met de collega’s tegen een uur of 11 in de grote zaal bijeen.
Uiteraard had ik, zoals altijd, mijn grote Samsonite rugzak bij me. De meeste van mijn collega’s hadden slechts een etui, een laptop, of soms helemaal niets bij zich. En dan val je extra op…
Natuurlijk is er dan die goocheme collega die daar zijn commentaar op moet geven: “Bert, je hoeft niet zoveel mee te nemen hoor!” of “Heb je je hele bureau leeggehaald en meegenomen?”
Maar leer mij de mensen kennen… Natuurlijk ben ik op zoiets ondertussen wel voorbereid. Het is namelijk MIJN rugzak, letterlijk, maar evengoed ook figuurlijk.
Ik kijk hem aan en even in het rond naar al die collega’s die meeluisterden. Ik vertel hem dat ik niet zonder reden een rugzak, die mooie zakelijk zwarte van Samsonite, met me mee draag. Natuurlijk zit er mijn laptop in, wat zakelijke documenten, mijn vulpennen en mijn portemonnee. Maar… en daar komt de crux… “Ik ben in het verleden ernstig ziek geweest… en ik heb daar een stoma aan overgehouden.”
Je ziet de collega stilvallen…
Zo’n darmstoma zorgt ervoor, dat je per definitie incontinent bent, dat je stomamaterialen (reservezakjes, gaasjes, wegwerpzakjes, enz.,) maar ook reservekleding met je mee moet dragen, voor het geval dat je onverhoopt een vol zakje, of erger nog, een lekkage krijgt.
Dat leidde nog voor mijn presentatie al tot wat extra respect. De desbetreffende collega kijkt er nu wat anders tegenaan en zal niet meer zeuren over de grote rugzak van deze jongen. Mijn presentatie ging trouwens naar wens.
