Metingen

Antroduodenale manometrie drukmeting

Dit is een drukmeting van je maag en het eerste deel van je dunne darm.

Hierbij wordt er een dun slangetje (katheter) via de neus tot in de maag gebracht. Als het puntje van de katheter zich in de maag bevindt wordt met behulp van röntgenstralen de katheter tot in de dunne darm gebracht. Hierna wordt de katheter gekoppeld aan een draagbaar registratiekastje die je om je hals krijgt.

Het onderzoek wordt in Nederland nog in enkele ziekenhuizen uitgevoerd. In principe duurt het onderzoek een hele dag en verblijf je in het ziekenhuis gedurende de meting. Je mag eten en drinken tijdens de meting en moet een soort dagboek bijhouden.

Anale manometrie

Dit is een methode om de werking van de kringspieren en de endeldarm te onderzoeken. Dit onderzoek bestaat uit twee delen:

1. Allereerst het onderzoek van de kringspieren. Hierbij wordt een dun meetslangetje met daaraan een ballonnetje ongeveer 10 centimeter in de anus gebracht. Vervolgens wordt u gevraagd de kringspier aan te spannen (knijpen). De kracht van de kringspier wordt door het meetslangetje geregistreerd. Tenslotte wordt de reactie van de kringspier gemeten door het ballonnetje op te blazen met water of lucht.
2. Het tweede gedeelte: het onderzoek van de endeldarm. Dit onderzoek is gericht op de gevoeligheid van de endeldarm en op de spanning van de wand van de endeldarm (is de wand heel slap of juist heel stug?). Ook hierbij wordt via de anus een slangetje met een meetballonnetje naar binnen geschoven. Het slangetje wordt verbonden met een computer. Deze computer is in staat allerlei aspecten van de wand van de endeldarm te meten door lucht in het ballonnetje te blazen en er weer uit te zuigen.

Elektromyografie

Anale manometrie wordt soms gedaan in combinatie met elektromyografie (EMG, meten van spieractiviteit). Dat is een meting om de gevoeligheid van de anus en het laatste stukje van de dikke darm te onderzoeken. Weer wordt een dun slangetje via de anus ingebracht. Met behulp van heel kleine beetjes stroom wordt de activiteit gemeten van de sluitspieren van de anus bij persen en ontspannen. Je moet aangeven wanneer je iets voelt, vaak wordt dat ervaren als kleine "prikjes".

(Bron afbeelding: MSTwente)

Myofeedback

Dit is een onderzoek om de activiteit van de bekkenbodemspieren te meten. Hierbij wordt er een probe (zie afbeelding) in de anus of vagina gebracht. Je zult oefeningen moeten doen om de bekkenbodemspieren aan te spannen. Op een computerscherm worden de metingen aangegeven.

(Bron afbeelding: MSTwente)

Slokdarmdrukmeting

Dit is een manometrie van de slokdarm. Het doel van dit onderzoek is om een indruk te krijgen van de spierbewegingen in de slokdarm en de werking van de kringspier op de overgang van slokdarm naar maag. Er wordt via de neus een dun slangetje (=sonde) tot in de maag gebracht. Eventueel kan de neus worden verdoofd met een spray. Als het slangetje in de maag ligt, wordt het centimeter voor centimeter teruggetrokken. Tijdens het gehele onderzoek wordt de spierdruk gemeten. Het onderzoek duurt 30 à 40 minuten.

Zuurgraadmeting van de maag

In combinatie met een slokdarmdrukmeting wordt vaak een zuurgraadmeting (24 uurs PH-meting) van de maag gedaan. Er wordt een dun slangetje via de neus tot in de slokdarm gebracht. Het slangetje komt vijf centimeter boven de maagingang te liggen. Nadat het slangetje is ingebracht, wordt het gekoppeld aan een draagbaar registratiekastje. Je draagt dit kastje in een tasje om je hals of schouder en kunt hier gewoon mee naar huis en normaal eten en drinken.

Zuurgraadmeting maag dmv capsule

Dit onderzoek wordt uitgevoerd om te bepalen of maagzuur van de maag naar de slokdarm terugstroomt. Hierbij wordt gebruik gemaakt van een capsule zo groot als de dop van een pen, die de zuurgraad kan meten en registreren in een apparaat. Die capsule wordt met behulp van een katheter in de maag gebracht. Nadat je keel verdoofd is, moet je het slangetje met daaraan de capsule doorslikken. De capsule wordt in de slokdarm aan de wand vastgemaakt, dit doet geen pijn.

Je krijgt een klein kastje dat de informatie van de capsule opslaat, het kastje is zo groot als een walkman en draag je tijdens de gehele meting bij je (48 uur). Enkele dagen na het inbrengen van de capsule raakt hij vanzelf los van de slokdarmwand. Via het darmstelsel en de ontlasting verlaat de capsule je lichaam.

Maagbarostat

Dit is een onderzoek naar de beweging van de maag. De maagwand zet uit na de inname van voedsel. Normaal past de maag zich aan na een maaltijd door te ontspannen, hierdoor komt er meer ruimte in de maag voor voedsel zonder dat er klachten optreden. Met een maagbarostat wordt onderzocht of de maagwand wel voldoende kan uitzetten zonder overgevoeligheid en of de maag zich wel voldoende ontspant bij de inname van voedsel.

Hierbij wordt een dun slangetje met daaraan een lege ballon via de mond in de maag gebracht. Je keel wordt verdoofd met een spray om het kokhalzen tegen te gaan. Eerst wordt de ballon stapsgewijs opgeblazen. Tijdens het opblazen moet je aangeven wat je voelt aan de hand van een scorelijst. Daarna krijg je een vloeibare maaltijd waarna gedurende 1 uur gemeten wordt in welke mate de maag zich ontspant als reactie op deze maaltijd.

Ademtest

Hiervan bestaan verschillende soorten. Het principe is dat er een bepaalde stof wordt ingenomen en naar gelang een goede of foute werking van het maag-darmstelsel wordt de stof ofwel opgenomen in het lichaam, ofwel via de longen weer uitgeademd. Door het meten van de stof in de uitgeademde lucht kan duidelijk worden of er bijvoorbeeld sprake is van:

•  Een versnelde darmpassage
•  Bacteriële overgroei in de dunne darm
•  Of lactose-intolerantie

Voordat je de stof inneemt moet je blazen in een buisje. Na het eerste ademmonster krijg je de stof te drinken/eten. Vervolgens wordt er maximaal 4 uur met regelmaat een ademmonster genomen.

Urodynamisch onderzoek

Een onderzoek van de blaas is een blaasdrukmeting of urodynamisch onderzoek (UDO). Hierbij wordt de druk gemeten in de blaas, de plasbuis en de buik. Vaak bij ongewenst urineverlies. Bij dit onderzoek wordt een dun slangetje (katheter) door de urinebuis in de blaas gebracht. Aan het einde van de katheter zit een kleine drukmeter. Deze meet de druk in de blaas en urinebuis. In veel ziekenhuizen brengt de arts ook een katheter met een drukmeter in het einde van de dikke darm (rectum) in. Op de huid in de buurt van de anus worden elektroden geplakt. Deze meten hoe sterk de bekkenbodemspieren zijn.

Alle gegevens worden in een computer vastgelegd en berekend. Zo krijgt de arts informatie over:

•  De blaasinhoud
•  Blaasdruk
•  Afsluitdruk van de urinebuis
•  Stroomsnelheid door de urinebuis
•  En de kracht van de bekkenbodemspieren

Ook wordt zichtbaar of je urine verliest en wat de oorzaak ervan is. Het onderzoek duurt een half uur tot een uur.

Uroflowmetrie

Als laatste meting de uroflowmetrie, waarbij de urinestroom wordt gemeten. Dit onderzoek wordt vaak in combinatie met het onderzoek hierbovengedaan. De urinestroom wordt gemeten door te plassen in een speciaal toilet (uroflow) dat voorzien is van meetapparatuur. Deze apparatuur meet de kracht van de urinestraal en de hoeveelheid geplaste urine.

Het is een eenvoudig en pijnloos onderzoek en je merkt niets van de meting, dit gebeurt automatisch als je in de uroflow plast. Het is belangrijk dat je met een volle blaas naar het ziekenhuis komt en de uren voor het onderzoek niet geplast hebt. Bij dit onderzoek wordt er gekeken of je blaas goed werkt, of je een vernauwing in je plasbuis hebt en kan meer duidelijkheid geven bij klachten aan de prostaat. Aansluitend wordt met een echo-apparaat gekeken of de blaas leeg is.