Hans: Tja, het moest maar weer eens gaan gebeuren: voor het eerst naar een hotel met een stoma. Spannend!
Twee jaar geleden
Tot 2 jaar terug waren mijn vrouw Marleen en ik vaak op pad voor een weekend weg of een aantal dagen te verblijven in hotels door heel het land. Genieten van de andere omgeving: fietsen, terrasje, mooie steden. Kortom: echt genieten.
Echter, 2 jaar geleden heb ik een acuut aneurysma gehad en na lange revalidatie werd dat reizen moeilijk door mijn stoma, mijn rechterbeenamputatie en polyneuropathie in mijn linkerbeen. Rolstoelgebonden moest ik vooral veel tijd steken in revalideren en het oppakken van het nieuwe leven, zoals ik het noem.
Ik was toch wel ongerust, want…
Toen de dag van vertrek naar het hotel in Zaltbommel naderde, want dat was het reisdoel, werd ik steeds ongeruster. Het was tenslotte mijn eerste keer in dit nieuwe leven.
Ik had 2 dingen die me ongerust maakten:
Aan de ene kant heb ik de fysieke beperking van mijn missende been en een lam been, waarvan ik praktisch gezien natuurlijk het meeste ongemak heb. En aan de andere kant is er voor mij een mentale beperking. En dat is de angst dat er iets met mijn stoma mis gaat, waardoor ik het hotelbed kan besmeuren. Dat laatste is voor mij meer belastend dan het feit dat alles met een rolstoel moet. Ik dacht terug aan de eerste keer dat mijn zakje lekte. Dat vergeet ik nooit meer...
Best wel veel poep overal
Het is nu 2 jaar geleden dat ik met de rolstoel van de verpleegafdeling waar ik lag, werd overgebracht naar het revalidatiecentrum in hetzelfde ziekenhuis. De verpleegsters hadden mij ’s morgens transportklaar gemaakt: dus gewassen, geschoren en voorzien van een nieuwe lege stomazak. Eigenlijk kon er niks misgaan.
Dus wel, want bij het intakegesprek in het centrum met een heel aardige verpleegster, voelde ik ineens dat het wel erg warm werd op mijn bovenbeen. En ja hoor, waarschijnlijk door het feit dat ik al 6 weken eigenlijk niet veel rechtop had gezeten en door de spanning van de overplaatsing, waren mijn darmen kennelijk ineens in staat van opwinding gekomen. Ze besloten de aanwezige poep er in 1 keer uit te persen! Dat was iets teveel voor de stomazak en hij raakte los, met als gevolg poep aan mijn broek, poep aan mijn been, eigenlijk best wel veel poep overal.
Alsof er niets gebeurd was
Daar zit je dan op je intakegesprek… en je hebt gelijk het gevoel dat dit nu niet direct de eerste indruk is die je graag had willen maken.
Ik ben nog steeds onder de indruk van de professionaliteit van de verpleegster, die heel rustig zei dat dit er nu eenmaal bij hoorde en dat we dat even gingen oplossen. Nieuwe broek, even wassen en nieuwe zak aanleggen en we gingen met het gesprek verder alsof er niets gebeurd was. Mooi vond ik dat. Toch bleef dat knagen in het vooruitzicht van ons gepland hotelbezoek.
Lekker ouderwets genoten
Uiteraard zijn we wel gegaan. En ik moet zeggen… het is uitstekend bevallen! Fysieke drempels waren er niet, omdat ik een mooie aangepaste kamer had. En mijn stoma had ook besloten om zich 4 dagen te gedragen.
We hebben een leuke uitstap gehad met mooie fietstochten (handbike) door de Bommelwaard. We hebben echt met ons tweeën lekker ouderwets genoten. Het zal dus zeker niet bij deze ene keer blijven!
PS: Wel frappant dat mijn stomazakje het een week later toch nodig vond om thuis in bed los te schieten. Toen gebeurde waar ik in het hotel bang voor was! Nu was gelukkig het enige ongemak dat we ’s nacht om 03.30 uur aan het douchen en bed verschonen waren. Over ons uitstapje niets dan lof!
