Bert: Ik denk terug aan Koningsdag…
Wat een mazzel, ik mag uitslapen. Niet om 7 uur uit bed, maar toch om 7 uur wakker. Prima, ook goed, dus maar even blijven liggen, zodat Yvonne de gelegenheid heeft om op haar gemak te gaan douchen.
Ik glip mijn bed maar uit. Het is tijd voor mijn ochtendritueel. Niet dat het tijdstip er veel toe doet, want het mag en kan best wat later, maar het ritueel kost me zeker een uurtje, en alles wat ik eerder doe geeft me meer tijd voor… Koningsdag!
Mijn ritueel? Ik heb een colostoma en om een zo normaal mogelijk leven te kunnen leven zonder een klotsend en opgebold stomazakje aan mijn buik, adviseerde mijn toenmalige stomaverpleegkundige Hannie me om zodra het mogelijk is, dus een maand of 3 na de aanleg van mijn stoma, te gaan darmspoelen.
Nou, ik kan je wel vertellen, dat het spoelen me wel een groot deel van mijn leven heeft teruggegeven. Geen gedoe met een (half) vol zakje, hangend aan mijn buik, geen vollopend zakje op het lulligste moment en de mogelijkheid om redelijk normaal te kunnen sporten. Heerlijk!
Dus ik maakte me klaar om te gaan spoelen. Eerst de mise en place regelen. Alle benodigdheden op hun vaste rituele plaats, bakje koffie halen en omdat het een vrije dag is in plaats van mijn zakelijke laptop, mijn iPad om de krant te kunnen lezen en nieuwe YouTube filmpjes te kunnen kijken. Pomp vullen met warm water, oude zakje verwijderen, sleeve monteren, op het toilet zitten en gaan.
Mijn darmen regelen alles zelf wel, dus ik kan rustig mijn ding doen op de iPad, mails lezen en beantwoorden, socials checken (is er maar een), het krantennieuws lezen en mijn favoriete YouTube kanalen kijken.
Ik neem er doorgaans een klein uurtje voor, op het laatst zijn mijn darmen wel klaar en komt er geen output meer. Mijn laatste YouTube kanaal keek ik niet helemaal af, het was zo ongeveer tijd om af te gaan koppelen en mezelf gereed te maken voor Koningsdag.
Ik rol de sleeve van de huidplaat, om daarna mijn stoma en de huid eromheen te kunnen schoonmaken. Niets aan de hand, zo doe ik het altijd. Totdat… Er komt nog een golf output, ik schrik er gewoon van. En die output liep natuurlijk niet via de sleeve de toilet in, maar schoot recht vooruit op de grond, tegen het tafeltje en liep zo mijn been af, mijn pyjamabroek in, tot aan mijn voet toe. Uiteraard hield ik mijn hand voor het gat… Hmmm.
Een inschattingsfoutje? Zoiets…. te vroeg afgekoppeld, dat moge duidelijk zijn. Hilarisch voor mijn gevoel, zeker achteraf. Je zou bijna gaan panikeren met slechts een handjevol gaasjes om de boel te kunnen schoonmaken. En al helemaal als je lieve partner ook niet in de buurt is.
Na een half uur was alles weer opgeruimd en netjes, maar het heeft mijn neus weer op de feiten gedrukt. Je stoma kan je niet volledig plannen, je bent en je blijft incontinent. Maar ik ben o zo blij, dat ik mijn stoma heb. Mijn geliefde levensredder… Op naar de Koningsdagactiviteiten!
