Anton – 69 jaar
Begin 2009 zijn er bij mij een Colostoma en twee urine stoma’s aangelegd. De urineleiders zijn vanaf de nieren rechtstreeks in de buikwand genaaid omdat een eerdere poging met een stukje dunne darm was mislukt. De stoma’s heb ik gekregen omdat een behandeling voor prostaatkanker met bestraling nogal ingrijpend is uitgepakt. Daardoor zijn de prostaat, blaas, anus en een gedeelte van de endeldarm verwijderd. De prostaatkanker zelf is uiteindelijk niet volledig verdwenen. Daarvoor slik ik nu hormoonpillen.
Ik sportte voordat ik de stoma’s kreeg incidenteel, 1 maal per week of veertien dagen bij mijn werkgever een uurtje fitness tussen de middag en was scheidsrechter bij de hockey.
De eerste tijd was ik wel bang dat ik niet meer kon sporten door mijn stoma’s. Fitness ben ik weer mee begonnen na ongeveer 6 maanden. Hockey na 1 tot 1,5 jaar. Fitness onder begeleiding van een fysiotherapeut. Hockey heb ik zelf opgepakt toen fitness weer ging. Bij de hockey heb ik in het begin wel gezorgd dat eventueel een andere scheidsrechter kon invallen.
De fitness is onder begeleiding van de fysiotherapeut langzaam opgebouwd. Dat ging dus prima. Fitness doe ik nog steeds omdat het goed voor me is. Ik vind het niet echt geweldig. Hockey doe ik met veel plezier. Het was de eerste tijd wel erg spannend of ik het vol kon houden. Bij de hockey wordt ik begeleid door de scheidsrechters coördinator.
Als scheidsrechter hoef ik me niet om te kleden. De eerste wedstrijden heb ik het bij de coaches gemeld. Ook omdat ik mogelijk niet de hele wedstrijd kon fluiten. Daarna niet meer. Ik denk dat de meeste sporters (over het algemeen jeugd) van de vereniging het niet eens weten. De meeste senior scheidsrechters weten het wel. Aan de jeugdige scheidsrechters meld ik het niet.
Ik kleed me thuis om voor het scheidsrechter gebeuren. Omkleden bij de fitness doe ik gewoon. Slechts een enkele keer komt er een gesprek aan de gang over de stoma’s. Douchen doe ik niet meer bij de fitness, omdat ik gevoelig ben voor bacteriële infecties. Dat heb ik 1 keer gehad (wondroos). Daarvan is trouwens niet zeker of ik het bij de fitness heb opgelopen.
Lekkage? Gewoon stoppen en de stoma gaan verzorgen. Omdat ik geen twee sets sportkleding bij me heb was dat dan meestal het einde van de oefening. Tegenwoordig gebeurt het zelden dat ik de stoma’s moet verzorgen. De eerste jaren had ik wel eens lekkage bij één van mijn urinestoma’s. Daar had ik dan reserve spullen voor in mijn sporttas. Omwisselen deed ik dan in het toilet. Dat is niet fijn om het daar te doen. Ik heb nooit vervelende opmerkingen gehad van medesporters.
Mijn gehele conditie en beweeglijkheid is na honderd dagen ziekenhuis, een stuk of 7 grote operaties en een stuk of 25 kleine natuurlijk niet meer wat het was. Toch doe ik nog steeds de oefeningen/ cardio die ik daarvoor ook deed, maar wel op een aangepast niveau. Ik doe gewoon mijn oefeningen. Buikspieroefeningen niet en of op aangepast niveau. Geen krachttraining. Dat heb ik trouwens nooit gedaan. Voorover buigen, bukken en door de knieën zakken gaat lastiger. Mijn been over het zadel van de fiets zwaaien gaat ook maar net.
Ik kan nog dezelfde sportkleding aan. Omdat er een breuk bij mijn colostoma zit komt die naar buiten en is zichtbaar. Ik drink ongeveer een liter lichte sportdrank tijden het sporten. Meestal ongeveer 1 uur lang.
Ik trek me eigenlijk nergens iets van aan en ga gewoon sporten. Omdat ik me op mijn gemak voel geeft dat, zoals de ervaring leert, weinig aanleiding tot reacties. Als er wel iemand naar vraagt is die meestal serieus geïnteresseerd.
Bij het zwemmen (40 baantjes) draag ik een normale zwemboek met een zwangerschapsband in dezelfde kleur over de stoma’s. Die zwangerschapsband draag ik altijd. De zakjes zit dan daaronder en vallen wel over de broeksband.
