"Even voorstellen, mijn naam is Wim, geboren 11 mei 1929.
Wat voorafging:
Ik was woonachtig in Florida (USA) en ging voor vakantie naar Nederland en Duitsland. Ik ging even langs bij mijn oude huisarts om hem goedendag te zeggen. Hij adviseerde mij even een bloedprik te ondergaan in het ziekenhuis, want ik zag eruit als een vaatdoek. Ik probeerde er nog onderuit te komen door te zeggen dat hij er rekening mee moest houden dat ik al 27 uur onderweg was zonder te hebben geslapen. Maar hij vond het toch beter naar het ziekenhuis te gaan, hetgeen ik dan ook heb gedaan.
Na twee weken ging ik even langs om de uitslag van het bloedonderzoek te vernemen. Aangezien ik die dag al om 13.30 uur naar de USA moest vertrekken gaf hij mij een schrijven mee en het advies om naar een specialist te gaan.
Daags na aankomst in de USA naar de emergency gegaan en nadat de dienstdoende arts het schrijven had gelezen ben ik door een uroloog en een oncoloog onderzocht. Gevolg: ik moest onmiddellijk naar de chirurgische polikliniek voor een biopsie. ‘s Middags werd ik al opgeroepen om naar de uroloog en de oncoloog te komen, waar ik te horen kreeg dat ik een zeer agressieve prostaatkanker had met een PSA van 168 (normaal is dit maximaal 6) en de oncoloog mij vanaf de volgende ochtend wilde gaan behandelen met extra bestralingen. Dit voorlopig van een periode van 5 weken met alle aanverwante onderzoekingen daarbij.
Na 7 weken kwam ik terug bij de uroloog/oncoloog en kreeg ik te horen dat de prostaatkanker weg was en de PSA niet meer meetbaar was, namelijk 0,003! Ook bij de second opinion kreeg ik eenzelfde uitslag te horen en hoefde ik geen behandelingen meer te ondergaan voor de prostaatkanker. Tot op heden nog steeds niet.
Inmiddels was mijn echtgenote overleden en werd de zorgverzekering in het leven geroepen, hierdoor werd mijn ziektekostenverzekering opgezegd aangezien ik geëmigreerd ben naar de USA. Voor mij was het echter financieel niet verantwoord om daar een ziektekostenverzekering voor 80% met uitsluitingen ten gevolge van de prostaatkanker, omdat bij het niet kunnen voldoen van de rekeningen mijn jongste zoon in de USA aangesproken zou worden. Gevolg is dat ik terugkeerde naar Nederland en naar een Nederlandse uroloog ging. Deze constateerde hetzelfde als zijn Amerikaanse collega’s, maar voegde er meteen aan toe dat vermoedelijk wel een mogelijk optreden van kanker elders in het lichaam zou optreden.
Op 18 maart 2011 werd bij mij darmkanker vastgesteld en op 21 maart 2011 kreeg ik een stoma aangelegd. Ik heb geen tijd gehad om me voor te bereiden. Maar ik heb wel het een en ander vernomen van mijn goede vriend welke reeds 11 jaar een stoma heeft. Hoe ik tegen de operatie aankeek? Wat moet dat moet, punt uit.
De operatie verliep volgens de chirurg zeer goed. Echter op de uitslaapkamer kreeg ik een (spontane) hartstilstand en werd met bed en alle aangelegde apparaten in een daarvoor speciaal opgeroepen ambulance naar het AMC Utrecht vervoerd. Ik heb dit alles niet bewust meegemaakt doordat ik nog onder narcose was. Daar werd ik drie dagen in coma gehouden en kreeg ik nog twee dagen uitslapen op de IC.
Toen werd ik overgeplaatst naar de afdeling hartbewaking, waar ik tot 21 april 2011 werd verpleegd. Op deze dag werd ik naar de OK gebracht en geopereerd voor het aanbrengen van zeven omleidingen. Hierna werd ik op de afdeling cardiologie verpleegd, het herstel ging wonderwel en ik mocht 4 mei 2011 naar huis.
De thuiszorg kwam in eerste instantie om de stoma te verwisselen en het spoelen van de wond aan de anus. Behalve de aanpassing van de stoma geen problemen. Eigenlijk al direct bij thuiskomst had ik het idee voldoende hersteld te zijn, ik moest alleen de regels van de cardioloog in de gaten houden.
Tot op heden heb ik daarna geen klachten meer gehad en vonden de specialisten het niet noodzakelijk om de halfjaarlijkse controle voort te zetten. Zowel de cardioloog als de oncoloog hebben mij voorgesteld om in 2014 nog eens terug te komen.
Mijn advies aan (toekomstige) stomapatiënten: blijf rustig als men u op de hoogte gaat stellen van een komende operatie, er zijn u al velen u voorgegaan en sommige reeds langer dan 17 jaren en behalve de dagelijkse verschoning van de stoma geen klachten meer hebben."
U allen sterkte en beterschap toewensende, Wim
