Ervaringen met het opbouwen van haar conditie en een Mud Master
Mieke, 7 jaar een ileostoma door STC:
Hierbij mijn verhaal over de belevenis van een grote uitdaging op 6 mei jongstleden.
In 2011 kreeg ik een stoma in verband met een slow transit darm. Na de nodige pech nog 3 operaties nodig gehad, met als tegenslag bij de laatste 2 operaties longembolieën in beide longen. Tot 2014 heb ik er over gedaan om weer op krachten te komen, want nauwelijks 2 jaar voor de stoma operaties zijn er ook nog 5 hernia's verwijderd!
Dus baan kwijt en nooit meer aan het werk gekomen. Alles bij elkaar de bodem om vele kilo's aan te komen, wat niet zo verstandig is met een ileostoma. Vorig jaar mei heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben binnengelopen bij een Brummense sportschool, P(ersoonlijke) S(port) B(egeleiding), waar ik een goed gesprek had met Christel, de eigenaresse en sportbegeleidster. Wat de mogelijkheden waren met mijn lijf en bewegen om af te vallen en conditie opbouwen?
We spraken af dat ik gewoon mee ging doen maar dat ik goed op mijn grenzen moest letten. Ze gaf ook dieetadviezen die bestonden uit een andere, gezondere manier van eten en we kregen een speciaal 50-plus groepje op de dinsdag- en donderdagmorgen die we gekscherend de "grijze duivenclub" noemden!
We hadden circuitjes om te doen maar na een paar maanden kreeg ik zin in meer bewegen en ging meedoen met Dancefit en Yogafit op de woensdagavond. Ondertussen gaf de weegschaal steeds minder gewicht aan en mijn conditie ging met sprongen vooruit maar ook mijn stoma deed het bijzonder goed door de veranderde eetwijze. Normaal 1 tot 2 keer per nacht eruit, maar nu bijna nooit meer. De angst dat er iets met het zakje zou gebeuren tijdens het sporten werd steeds minder en nu doe ik gewoon alles zonder er bij stil te staan. Alleen net voor de yogafit test ik of er niet teveel output of lucht in zit en nu vouw ik me net zo dubbel als ieder ander haha!
Vorig jaar september bespraken we de deelname aan een Mud Master en toen dacht ik yessss dat ga ik doen! Mijn droom was eigenlijk de Nijmeegse 4-daagse ooit een keer te lopen maar dat zag ik niet eigenlijk niet echt zitten, maar een modderloop leek me geweldig!! En toen was het ineens zover, 6 mei jl., 's morgens om kwart over 8 verzamelden we ons bij de sportschool met 8 geroutineerden en 5 beginners en reden richting Weeze achter Nijmegen, net over de grens in Duitsland, met een blauwe lucht en een heerlijke zon.
Toen we aankwamen op het terrein kregen we een enkelband om met een chip erin zodat je later je foto's op de site terug kon vinden. We zochten de loods op waar we de tassen konden afgeven en toen was het wachten op 10.50 uur, onze starttijd!
Even voor de tijd moesten we met zo'n 400 man klaar staan voor de start, wij de 6 km, anderen 8 of 12 km. Na een uitleg over de hindernissen, een opmerking om je mede sporters die het moeilijk hebben een handje te helpen en wat oefeningen op muziek, mochten we vertrekken.
Het werd een hele leuke en bijzondere dag. Met 5 man deden wij voor de eerste keer mee. Maar 2 waren zo goed dat ze met de inmiddels geroutineerde modder worstelaars mee konden komen. Die groep is later nog weer in 2 gesplitst, omdat het niet fijn is dat als je het goed kunt, je je steeds in moet houden. Wij bleven met zijn drieën bij elkaar en alle 3 soms buiten adem van bijvoorbeeld een hoge heuvel op met mul zand, maar we herstelden ook meteen daarna weer gelijk, dankzij de sportlessen en de opgebouwde conditie.
Een keer ging het bijna fout want ik had geen water bij me omdat ze langs de route met water zouden staan. Echter de stoma was zeer actief en veel zweten dus ik werd misselijk en dat betekent dat je watergebrek hebt. Rustig aan gedaan tot aan een obstakel waar iemand van de organisatie stond en die gaf zijn flesje water aan mij gelukkig. Daarna knapte ik op en kon weer gewoon verder. Maar heb dat flesje laten vullen bij een pauze punt waar ze met stukjes banaan, appel en sinaasappel stonden en bekers water werden uitgedeeld. Nu had ik genoeg bij me maar dat zat in de tas die je af kon geven in de bagagetent.
Maar ja meteen al een eerste obstakel, je moest tegen een schuine wand oplopen de rand pakken en je er op hijsen....gelukkig waren er genoeg sterke mannen die ons wilden helpen want dat doe je wel. We hebben elkaar er op sommige punten echt doorheen gesleept.
Volgens mij hadden we een 15-tal obstakels naast de nodige zand en modder heuvels!!
En ja bij de allereerste vloeibare modderbak, moesten we onder prikkeldraad door en dus tijgerden we door de modder. Toen even gedacht oeps... maar daarna verstand op nul, op je buik en gaan met die handel! Geweldig, bij 2 modderbaden moest je kopje onder, onder een balk door anders kon je niet verder. Het water was behoorlijk koud maar omdat het zo warm was gaf dat een heerlijke afkoeling.
Een van de laatste obstakels was een hele steile waterglijbaan van tien meter hoog en ja dan zie je pas als je daar boven staat, HOE hoog dat is. Je bent zo snel beneden dat je bijna geen tijd hebt om adem te halen. Mijn bril in mijn bh gestopt (bij meer onderdelen een veilige plek voor mijn bril geweest) en mijn neus dichtgeknepen en hoppaaaa met een megavaart werd je gewoon gelanceerd in het water, met de nodige modder, behoorlijk diep! Zoooo wat een ervaring was dat ook zeg... Er was ook een obstakel met een soort rollen, daar moest je op zien te komen om er aan de andere kant er weer af te glijden tot twee keer aan toe. Ook hier stonden galante sport ridders die ons hielpen gelukkig.
Er was ook een veld met aan de ene kant prikkeldraad met stroom en een kant zonder stroom...we kozen natuurlijk zonder. Of onder een zeil door tijgeren en dan gauw achter een groepje aan waarvan iemand dat zeil omhoog hield aan het eind! Ook was er na een modderbad een modderberg waar velen hun schoenen in verloren, je werd helemaal vacuum gezogen. Zo'n modderberg op lukt je bijna niet, maar af gewoon gaan zitten, op je kont in de klei en glijden maaaar....
Bij aankomst werd er geklapt en kreeg je complimenten dat je het gered had, een mooi shirt en een grote beker alcoholvrij bier. Daarna naar de slangen met sproeiers om de modder af te spoelen en haren te wassen!
Ondanks dat het er erg druk was, heb ik me toch uitgekleed op bh en onderbroek na, net als vele anderen, om daarna een kleedruimte in te gaan, weer aan te kleden en een nieuwe stoma opplakken waar velen aanwezig waren. Voor mij geen probleem geweest en ik had een heel bankje voor mij alleen om mijn spulletjes uit te stallen, een fles water van thuis om de huid goed schoon te spoelen en kon rustig mijn gang gaan.
Daarna gingen we weer richting huiswaarts.
Wat een dag....een om nooit te vergeten en volgens mij zeker mogelijk voor meerdere mensen die een stoma hebben en niet bang zijn om vieze handen te krijgen. Met een beetje conditie kom je het parcours goed over en kun je obstakels die te zwaar of te moeilijk zijn wel overslaan en er langs lopen. En ipv op je buik over de modder te schuiven, kun je je ook zijdelings op je been vooruit kruipen. Mijn plak was goed afgeplakt, en de breukband zat er om, dat was het enige, verder vergat ik door het plezier alles....ik was gewoon een van de vele modderkruipers!!
De volgende 3 dagen had ik spierpijn en een paar flinke blauwe plekken maar die had ik zonder stoma ook gehad hoor!! En ja, bij leven en welzijn ga ik volgend jaar weer meedoen! En zelfs nu...een tijdje later...heb ik nog steeds een super gevoel over mijn prestatie en omdat mijn kinderen en kleinkinderen, familie, vrienden en sportschool maatjes zo trots op me waren en zijn!!
Nog een woordje van dank aan Christel van de sportschool, die mij begeleid heeft naar deze conditie en mij ervan heeft weten te overtuigen dat als je iets wilt, dat je het ook kunt!
