"Ik ging pas laat naar de huisarts"
Otto P., 53 jaar: In het najaar van 2019 begon ik klachten te krijgen, zoals diarree en minder energie. Als fanatieke hardloper merkte ik dat het steeds moeizamer ging. Waar ik normaal 's avonds actief was met pianoles, beeldhouwen of sporten, zegde ik deze steeds vaker af. Ik wist al weken of misschien maanden dat het niet goed was, maar toch ging ik pas laat naar de huisarts.
Alles ging heel snel
Ik heb me niet heel bewust voorbereid op de operatie en het ging ook allemaal tamelijk snel: na de huisarts en wat testjes kwam al snel de endoscopie en daarna binnen een paar weken de operatie. De chirurg legde de mogelijke complicaties uit, maar op dat moment voelde ik me niet ziek en vond ik het lastig om de abstracte risicopercentages op mezelf te projecteren. Een stoma werd ook genoemd, maar dat stond zover van me af dat ik me daar totaal niet mee bezig heb gehouden.
Na spoed bijkomen met een ileostoma
De eerste operatie om de kanker te verwijderen ging goed. Ik vond het wel indrukwekkend om zo'n zaal binnengereden te worden met een heel team medisch specialisten, maar na afloop is het leuk euforisch bijkomen in de uitslaapkamer. Ik geloof dat ik het personeel daar gezegd heb dat ik dacht dat ik in de hemel was en zij de engelen (maar ik ben een verstokte atheïst!). Helaas ontstond er na een paar dagen een lekkage van de darmen en ben ik uiteindelijk met heel veel pijn met spoed opnieuw geopereerd. Daar is toen een ileostoma aangelegd, maar dat merkte ik pas na het bijkomen.
"Zo ziek zijn viel me tegen"
Uiteindelijk lag ik een paar weken in het ziekenhuis. Gelukkig lag ik alleen op een tweepersoonskamer en mocht mijn vrouw in het ziekenhuis blijven slapen. Hierdoor voelde de kamer als een soort van "thuis" waar de medische staf op "bezoek" kwam. De lekkage hakte erin, en hoewel ik eerst wel praatjes had na de eerste operatie, verslechterde de boel snel. Het viel me heel erg tegen om zo ziek te zijn, want dat had ik nog nooit meegemaakt. Toen ik me eenmaal weer iets beter voelde, mocht ik ontbijten met andere patiënten in de ontbijtruimte. Hierdoor voelde je je toch wat minder patiënt. Bovendien stond daar een piano - waar ik bijna dagelijks op ging spelen, tot vreugde van in elk geval een aantal andere patiënten. Uiteindelijk ging ik na 3 weken weer naar huis.
Na een paar maanden weer halve marathon-afstanden
Thuis ging het snel beter. Je doet en beweegt toch meer en dat blijkt toch wel super belangrijk. Mijn vrouw hielp me waar nodig, en na een paar weken trok ik mijn hardloopschoenen weer aan. Na een paar maanden heb ik weer de eerste halve marathon-afstanden gelopen. De begeleiding van de stomaverpleegkundige raad ik iedereen aan, want pas daar leerde ik hoe je de zakjes het beste losmaakt. Na een paar maanden ging ik ook weer werken en ik was blij weer wat mensen te zien, maar het bleek te vroeg en uiteindelijk ben ik een half jaar van m'n werk weggeweest.
Herstel na stomaverwijdering: "best een dingetje"
Ik heb nog steeds niet de 200% energie die ik drie jaar terug had, maar dat kan ook sowieso door leeftijd komen :). Ik accepteer nu wel makkelijker dat ik af en toe minder energie heb, bijvoorbeeld als ik er 's nachts een paar keer uit ben geweest en (daardoor) slecht heb geslapen. Dat komt en gaat, maar gaat steeds beter. Het stoma was maar tijdelijk en werd na 5 maanden weer verwijderd. Het herstel van de darmfuncties daarna was best een dingetje. De artsen hadden wel uitgelegd dat dat verloop grillig zou zijn, maar zo grillig als het gegaan is had ik me niet voorgesteld.
Hoop!
Ik vond (en vind) het af en toe heel teleurstellend als het na een aantal goede dagen/nachten opeens weer mis is. Maar grillig als het is, het gaat duidelijk de goede kant op. In het begin moest ik misschien wel tot 10x per dag naar de wc, nu zijn er dagen dat ik nog maar 2 of 3x moet (en dan meestal vlak achter elkaar). Helemaal zoals vroeger zal het bij mij nooit worden, maar een van de artsen gaf een termijn van 2 jaar voordat het zoveel mogelijk hersteld is. Ik zit nu feitelijk op een derde daarvan, dus dat geeft hoop!
