"Ik ben Kimberley, 16 jaar (2 april 1997) en ik heb een stoma omdat ik colitis ulcerosa heb/had.
Ik had eigenlijk al mijn hele leven last van buikpijn, maar dat was af en toe en niet zo erg. vijf jaar geleden ging het fout. Ik ging naar de wc en zag dat er bloed bij mijn ontlasting zat. Dat was natuurlijk niet goed. Ook werd de buikpijn heftiger en hield deze langer aan.
Ik ben toen door de huisarts doorverwezen naar het Catharina ziekenhuis in Eindhoven. Daar kreeg ik verschillende onderzoeken omdat het niet meteen duidelijk was, wat het nu eigenlijk was. Colitis en Crohn zijn al wel vrij snel aan bod gekomen omdat mijn klachten het meest leken op de klachten die je krijgt als je deze darmaandoeningen hebt. Na een maand of drie was het duidelijk dat ik toch echt colitis had.
Ik had toen alleen nog geen idee wat dat inhield. Ik werd wel goed geinformeerd over wat er ging gebeuren en hoe het nu verder zou gaan. Ik kon goed met mijn ziekte omgaan maar moest er wel veel dingen door laten omdat ik moe was of veel pijn had. Zo kon ik vaak maar halve dagen of helemaal niet naar school en leuke dingen doen met mijn vriendinnen ging ook steeds minder. Dat was natuurlijk niet leuk.
Ik kreeg veel verschillende medicijnen maar die werkte vaak maar kort. Alleen met prednison ging het goed, maar dat mag je niet onbeperkt krijgen. Na drie jaar was ik uitbehandeld in Eindhoven en werd ik doorgestuurd naar het WKZ in Utrecht. Daar heb ik alle onderzoeken weer opnieuw moeten ondergaan en veel medicijnen moeten gebruiken. Niks hielp bij mij. Ik ben toen twee weken opgenomen en mocht niet eten. Zo zouden mijn darmen rust krijgen en zou het, als het goed, was beter gaan.
Maar niets was minder waar. Twee weken daarna viel ik alweer terug in mijn oude klachten. De opname was de laatste stap die genomen kon worden voordat ze mijn dikke darm operatief zouden moeten verwijderen.
Dat is uiteindelijk ook gebeurd, omdat het eigenlijk niet anders kon. Ik kon mijn dikke darm wel laten zitten, maar de kans dat de ontsteking na een tijd kwaadaardig zou worden en ik dikkedarm kanker zou krijgen, was erg groot. Ik heb dus besloten om me te laten opereren.
In het begin vond ik het wel raar dat ik een stoma kreeg, want ik had het nog nooit bij iemand gezien. Achteraf is het echt een hele goede oplossing voor mij geweest. Ik heb nu geen klachten meer en dat is waar we het voor deden. Ik kan nu goed met mijn stoma omgaan en kan alles weer doen en eten.
Ik krijg er ook geen rare reacties op. Tegen mijn klas heb ik het meteen aan het begin van het jaar verteld en daar werd goed op gereageerd. Ik heb door mijn ziekte veel dingen moeten laten en die kan ik nu wel weer doen. Doordat ik een aantal onstabiele jaren heb gehad, moet ik nu wel een jaar overdoen op school omdat ik zoveel gemist heb. Maar dat heb ik nu veel liever dan dat ik nog ziek was geweest.
Over een paar jaar wordt als het goed is mijn stoma weer opgeheven en wordt mijn dunne darm weer op mijn endeldarm aangesloten. Dat kan pas als alles weer rustig is. Het zal altijd anders blijven dan dat het bij een ''normaal'' persoon is, maar je kunt er prima mee leven."
