In september 2010 is mijn ileostoma aangebracht en 1 juni 2013 ben ik met mijn zwager vertrokken naar Santiago de Compostela in Spanje. Ik begon een jaar van te voren met de voorbereidingen.
Eerst zorgde ik voor een goede trekkingsfiets met 5 waterdichte tassen (heel belangrijk). Ik heb heel veel informatie van internet gehaald. We hebben ook een tent en kookspullen gekocht, want ik wilde zelf gaan koken. De boekjes van Clement Sweerman zijn ook handig tijdens deze tocht, er staan namelijk de route en de campings in. Ik heb mezelf ook extra verzekerd want je weet maar nooit! Ik nam voor 50 dagen stomamateriaal mee, voor het geval dat we ook terug zouden fietsen. Van mijn leverancier kreeg ik een boekje dat handig kon zijn als ik eventueel naar een ziekenhuis moest.
Er waren onderweg niet altijd toiletten, dus deed ik het achter de bosjes, dat is met een stoma weer makkelijk haha. Eind van de middag zochten we een camping op. Daarna de tenten opzetten, luchtbed opblazen, eten koken en douchen. We zijn 1 keer in een pension geweest omdat we geen camping konden vinden en laat nou net de plak s ‘nachts loslaten! Ik was er gelukkig snel bij, want dat is toch vervelend bij een ander. s ’Morgens moesten we alles weer opbreken en inpakken en naar de winkel waar we altijd 2 liter water kochten, want drinken is belangrijk!
Ik ben veel mensen tegengekomen onderweg (pelgrims) die respect voor me hadden om wat ik deed, want ik maak er geen geheim van dat ik een stoma heb. In de bergen was het heel zwaar, ik ben regelmatig afgestapt en gaan lopen. Toch zou ik zo weer gaan. Wat ik misschien in 2015 doe, als ik 70 jaar word!
Dit was in het kort mijn fietsreis van 2730 kilometer. Waarvan 3 dagen rust. Het was echt de moeite waard om het mee te mogen maken, want je ziet zoveel moois van de natuur en oude gebouwen.
Nog even iets heel anders. Toen ik pas mijn stoma had gingen we met onze zoon, schoondochter en 2 kleindochters op vakantie naar Texel. s’ Morgens voor het eten deed mijn vrouw mij nog een nieuwe plak op (nu doe ik het allang zelf). De kleinkinderen vroegen of ze erbij mochten zijn. Ze waren toen 4 en 6 jaar en zo nieuwsgierig. De plak was eraf toen ze heel hard riepen PAPAAA, MAMAAA komen jullie is naar opa’s roosje kijken! En daar stonden ze met zijn allen om me heen te kijken hoe het ging bij opa haha."
