Smilie (27-07-1942), kreeg 28 juli 2011 een ileostoma.
Volgens de professor doordat ik gestopt was met roken en daardoor colitis ulcerosa heb gekregen. Nicotine blijkt u immuun te maken voor colitis. De diagnose heeft bijna een jaar geduurd.
Ik sportte al voordat ik een stoma kreeg; joggen, skeeleren, windsurfen, wandelen en karate. In het begin was ik wel bang dat ik met een stoma niet meer kon sporten. Zo gauw ik na mijn operatie weer fatsoenlijk op mijn benen kon staan begon ik het bewegen weer op te bouwen.
Ik ben begonnen met tot het einde van de straat te stappen. Ik was namelijk 18 kilo afgevallen (van 65 naar 47 kg.) en was op het einde te zwak om alleen naar het toilet te gaan. Dagelijks heb ik verschillende keren geprobeerd om enkele meters verder te stappen en verschillende keren de trap op en af. Ondertussen oefeningen voor de andere lichaamsdelen, eerst met 1/2 kg. en zo stilaan opgebouwd. Tot ik begin mei (ruim 9 maanden na de operatie) weer op mijn normale niveau was.
Dit is een hele zware periode voor me geweest, te meer omdat ik niet meer van de jongste ben (70 jaar ondertussen) en dus niet alleen moest vechten tegen de gevolgen van het maandenlang in de kliniek liggen maar ook nog de dagelijkse sleet moest opvangen.
Hiervoor heb ik geen enkele begeleiding gehad. Ik heb zelfdiscipline genoeg om mij een doel te stellen en daar alles aan te doen om dit te bereiken binnen de geplande tijd. Ik vermoed dat het met begeleiding wel gemakkelijker zou geweest zijn maar de financiële middelen waren niet beschikbaar door de hoge kliniekkosten.
Er zijn twee sporten die ik spijtig genoeg heb moeten laten gaan. Karate gaat niet meer omdat dit nogal heftige trainingen zijn waar risico bestaat dat er iemand een trap in het plastic zakje geeft, wat kwalijk riekende gevolgen zou hebben (lol). Joggen vind ik ook niet leuk meer. De schokkende beweging doet geen deugd aan de (lichte) breuk die door de operatie ontstaan is. Gelukkig heb ik daar bij de glijdende beweging (skeeleren) geen last van.
Op de skeelerclub vormt het geen enkel probleem. Ik heb terug mijn vrijwilligersjobke van lesgever voor volwassenen opgenomen. Vermits bepaalde oefeningen niet meer zo vanzelfsprekend zijn (diep door de knieën buigen, hurken op skeelers) door het risico dat de plaat loskomt, heb ik het raadzaam gevonden om direct de mensen waar ik mee werkte in te lichten op een luchtige manier en dat is blijkbaar door iedereen gewaardeerd.
Douchen is geen issue vermits ik vlakbij de skeelerclub woon en dus even rap thuis onder de douche sta dan op de club. De verzorging heb ik nog nooit op de club moeten doen, maar ik kan gebruik maken van het (in België verplichte) toilet voor mindervaliden, daar is ruimte genoeg en hinder ik niemand.
Voor de rest heb ik niets dan positieve commentaar. Er heeft zelfs een dame die ik les gaf haar echtgenoot dokter meegebracht omdat die het ongeloofwaardig vond dat zijn vrouw les kreeg van een 70-jarige die dan nog een stoma had ook. Hij heeft me een uur uitgevraagd achteraf (lol).
Ja, ik merk verschil in sporten met en zonder stoma. Ik ben nog wel afgeleid door het feit dat de plaat kan loskomen. Ik plak die extra vast met plakband maar ik heb toch al een paar keer in de zomer gehad dat door transpiratie en een harde beweging een fit ontstond en dat remt mij.
Wat ik doe bij een lek? Efkes verdwijnen naar de toiletten en terug een stevige tape over de randen van de plaat plakken. Wel vervelend om het er achteraf terug af te scheuren wegens de haartjes (lol).
Voor het skeeleren draag ik nog steeds hetzelfde spannende pakje als vroeger en voor het windsurfen heb ik nog steeds dezelfde wetsuit zonder enige aanpassing. Wel altijd de stoma zwaar intapen tegen loskomen. Bij windsurfen zelfs eerst nog een extra plastic lap erover en die ook nog eens extra tapen.
Drinken doe ik zoals vroeger, 2 liter per dag. Ik neem ook extra zout (in de soep), maar echt niet veel hoor. Voor de rest een handvol pinda's volstaan volgens ik ervaar.
Mijn tips? Laat je zeker niet gaan, probeer het uiterste uit, laat niets, eet goed maar kauw goed, drink ook goed en dat mag zelfs een Trappist zijn. Ervaar je dat het geen goed doet, laat het dan, indien geen last, blijven doen. Luister naar je eigen lichaam en zij niet flauw. Ge kunt meer dan je denkt. En vooral blijven lachen!
Op de vraag: Wil je verder nog iets kwijt? antwoordde hij:
Ja, mijn stoma, maar dat zal zonder mirakel niet meer gaan zeker???????? (lol)
