"Toen ik een jaar of 24 was kreeg ik van de ene op de andere dag tijdens de menstruatie ontzettend veel last van pijn in de anus en darmstreek. Dit werd in de loop der maanden steeds erger en de pijn duurde ook steeds langer. In het ziekenhuis kreeg ik van de gynaecoloog te horen dat ik endometriose had (verklevingen van baarmoederslijmvlies wat zich versleept heeft in andere delen van het lichaam, in mijn geval dus de darmen). Echter hadden ze het niet gevonden tijdens kijkoperatie, maar alle klachten duidden erop. Ik kreeg te horen dat ik hier maar mee moest leren leven.
In overleg met de arts heb ik jarenlang de pil doorgeslikt om maar niet te hoeven menstrueren. Op zich ging dit goed, maar na de geboorte van mijn dochtertje kwam de pijn in alle hevigheid terug. Ik was er zo klaar mee dat ik met de gynaecoloog ben gaan praten om mijn baarmoeder te laten verwijderen. Immers als ik niet menstrueerde had ik ook geen pijn. De arts begreep mij volkomen en in de 15 jaar dat ik daar liep kende hij mij ook goed genoeg om dit verzoek in te willigen.
De arts wilde alleen wel dat de darm ook schoon gemaakt zou worden. Ik werd doorgestuurd naar de darmspecialist, die het darmgedeelte zou opereren. Die vertelde dat hij de MRI goed had bekeken en dat hij er goed bij zou kunnen. Hij moest alleen vanwege protocolregels wel vermelden dat er altijd een kleine kans zou zijn dat hij een stoma moest plaatsen. Maar, zo zei hij, dat is in jou geval niet aan de orde, maak je maar geen zorgen.
De operatie zelf in november 2010 zou een kleine 2 uur duren. Ik zou een laparoscopische operatie krijgen, vier kleine gaatjes in de buik, waardoor de baarmoeder verwijderd kon worden. En de darmspecialist zou via dezelfde gaatjes de darm kunnen schoonmaken.
Uiteindelijk zijn ze bijna 8 uur met mij bezig geweest. En is bijna de gehele endeldarm tot aan de anus verwijderd. Ik werd wakker met een (tijdelijk) dubbelloops ileostoma. Het bleek dat de MRI niet alle endometriosehaarden had laten zien, en dat de darm zodanig verkleefd was dat het in een lus was getrokken en het helemaal tot aan de anus verkleefd was.
Ik kon wel janken, ik voelde me verminkt en mismaakt en knap in de maling genomen door de artsen. Maar toen ik eenmaal wat meer herstelde kreeg ik er ook meer vertrouwen in, ik accepteerde dat ik nu met een zak op mijn buik rondliep.
Ik keek wel uit naar het moment dat de stoma opgeheven zou worden. 12 April 2011 was het zover, yes ik zou weer normaal naar het toilet kunnen voor de stoelgang!
Niet dus… Vanaf de eerste ontlasting had ik zo gigantisch veel pijn; constante persdrang, de hele dag het gevoel dat ik moest poepen en er kwam niks, maar het kon ook zo zijn dat ik het zo uit het niets ineens liet lopen. Incontinent dus. Ik kwam na een aantal maanden bij een MDL arts terecht, die dacht dat ik prikkelbare darm syndroom had. Ik kreeg vezels en medicatie om de darm rustig te houden, maar dit hielp niks. Het darmonderzoek was ook goed, alleen werd er wel gezegd dat ik een hele lage aansluiting had.
Ik was inmiddels al zo neerslachtig en durfde nergens meer naar toe uit angst het in mijn broek te doen. Zo erg dat ik de MDL arts uiteindelijk huilend hebt gesmeekt om mij terug te sturen naar de chirurg zodat ik weer een stoma zou krijgen.
Op 21 februari 2012 ben ik geopereerd en ik ben heel blij (voor zover dat mogelijk is) dat ik weer een stoma heb, ik voel me goed en heb mijn leven weer in eigen handen."
