'Hierbij mijn vier uitzichten bij zonsondergang. Voordeel van op een heuvel wonen!'
Vive la France voor Alexandra
Alexandra, 74 jaar, sinds 2020 een urinestoma door blaaskanker: Ik ben een hybride wereldburger met een Franse moeder en een Nederlandse vader. In juli 2019 ben ik gediagnosticeerd met blaaskanker. Na een zestal chemokuren zijn mijn blaas, eierstokken, baarmoeder en lymfeklieren in de lies verwijderd en werd ik wakker met een urinestoma.
Historie
Ik woon al sinds 2007 in het zuiden van Frankrijk, op zo’n 15 kilometer van Nice. Mijn man en ik zouden eind 2004 naar Frankrijk emigreren samen met onze dochter en schoonzoon die in de Aude een hotel-restaurant zouden gaan runnen.
Wondere aanloop
Helaas is mijn man op 4 april 2004 aan een hartinfarct overleden en ging het hotel-restaurantproject niet meer door. In 2006 kreeg mijn broer, toen 41 jaar oud, kanker. Op zijn sterfbed heeft hij mij doen beloven dat ik zou stoppen met werken en mijn droom in Frankrijk alsnog zou proberen te verwezenlijken.
Moment Bali
Toen mijn dochter en schoonzoon aangaven dat zij een hotel konden overnemen op Bali, heb ik aangegeven dat ik dan naar Frankrijk zou gaan. Op 5 december 2007 ben ik hier aangekomen. Per 1 augustus 2008 heb ik mij in Den Haag uitgeschreven en ben ik officieel geëmigreerd.
Veel papierwerk
Emigreren binnen de EU is makkelijk, het is alleen veel papierwerk. Ik spreek vloeiend Frans dus communiceren is geen probleem. Na een maand of zes was alles rond. Op medisch gebied hebben ze hier een basisverzekering die je kunt aanvullen. Met een zogeheten mutelle kun je alle extra’s verzekeren.
Een geoliede machine
Ik wist al dat de zorg hier goed was, maar toen ik kanker bleek te hebben was het ook echt zo. Een geoliede machine. Ik was op een maandag bij mijn huisarts omdat ik overmatig veel plaste, dinsdag bij een uroloog. Dinsdagmiddag na de diagnose kanker direct bij een oncoloog. Donderdag bij de chirurg voor de PAC*, vrijdag de PET-scan en 10 dagen later begon de chemo. Voor de operatie had ik al gesprekken met stomaverpleegkundige over de verschillende materialen.
Kanker zonder voorschot
In Frankrijk is er een regeling dat als je kanker hebt, alles wat met de ziekte te maken heeft meteen voor de rest van je leven 100% wordt vergoed. Dit zelfs zonder eigen risico. Dus doktoren, specialisten, chirurgen, (stoma)verpleegkundigen, medicijnen, vervoer naar en van behandelingen, en al het benodigde materiaal.
Thuis herstellen
Zo ook de thuiszorg, wat mogelijk heeft gemaakt dat ik vanaf de derde dag na de operatie thuis ben verpleegd. Minimaal 3 keer per dag kwam er een verpleegster langs die mij heel snel heeft geleerd om zelf mijn stoma te verzorgen.
Vallen en weer opstaan
Helaas kreeg ik na drie weken een abces aan de onderkant van het litteken die gelukkig spontaan openbarstte. Hierdoor ontstond wel een holte, die na flink spoelen toch niet snel genoeg dicht ging. Daarvoor kwamen de verpleegsters drie maanden lang iedere dag het verband verschonen.
Parenterale voeding op verzoek
Ook toen ik parenterale voeding kreeg, werd dit thuis gedaan en kwam er iedere avond een verpleegster om het op mijn Port-A-Cath (afgekort een PAC, dit is een onderhuids geplaatst metalen kastje met zelfsluitend membraan om medicatie in de bloedbaan te brengen en/of bloed af te kunnen nemen) aan te koppelen. ‘s Morgens vroeg als het zakje leeg was stuurde ik haar een sms en kwam ze weer langs om het af te koppelen.
Levering materiaal
Benodigde medicijnen worden op tijd door de apotheek aan huis gebracht. Ik geloof dat hier hetzelfde materiaal te verkrijgen is als in Nederland. Ik gebruik alles van Hollister en iedere maand krijg ik een voorraad voor een maand binnen.
Kortere lijnen
Na alles wat ik lees op Stomaatje denk ik dat je hier in Frankrijk sneller wordt geholpen dan in Nederland. De lijnen zijn veel korter, je krijgt al je resultaten direct zelf. De uitslag van de halfjaarlijkse scan word je bijvoorbeeld door de radioloog direct medegedeeld. Ik word eens in de maand door de stomaverpleegkundige gebeld, gewoon om te weten hoe het gaat en of ik nog vragen heb. En dat zelfs nog na vier jaar en vier maanden.
Heel gewoon
In het gewone leven wordt hier heel gewoon gedaan over stoma’s. Ik ben er zelf ook heel open over. Ik weet niet of er een stomavereniging is, omdat ik er ook geen behoefte aan heb gehad. Stomaatje geeft mij antwoord op al mijn vragen en ik ben alle deelnemers daarvoor heel dankbaar.
Vive la France
Ondanks tussenkomst van de kanker en stoma op mijn pad, heb ik nog steeds geen spijt van mijn emigratie. Ik ben hier heel gelukkig. Een voordeel van in het zuiden wonen is dat alle vrienden en familie uit Nederland graag een omweg nemen om even bij mij langs te komen. Dus kom ik bijna nooit meer in Nederland en mis er ook niet echt iets van. Behalve dan de kalfskroketten en Hema-worst.
Binding
De enige banden die ik nog heb met Nederland zijn dat mijn pensioenen en AOW op een Nederlandse rekening worden gestort en dat ik ook nog steeds stem voor de Tweede Kamer. Mijn dochter woont inmiddels op St. Barth in de Caraïben waar ik minstens een keer per jaar een maand naartoe ga. Omdat dat tot de Franse Antillen behoort, levert de Franse leverancier mijn stomamateriaal voor die maand keurig en zonder extra kosten bij haar thuis.
Ik vergeet mijn stoma!
Emigratie stond voor mij op de voorgrond. Bij het nalezen van het bovenstaande besef ik dat ik helemaal niet over mijn leven met een stoma heb verteld. Eerst moet ik zeggen dat ik echt geloof dat de stoma mijn leven heeft gered. Met die wetenschap ben ik het hele avontuur van chemo, operatie en stoma heel positief gaan ervaren! Ik moest daar “even” doorheen omdat ik anders geen toekomst had.
Zelfs meer dan vroeger
Mijn stoma is gewoon een deel van mij geworden. Ik vergeet het regelmatig waardoor ik de weinige lekkages eigenlijk aan mijzelf te danken heb, doordat ik dan mijn zakje niet op tijd heb geleegd. Ik heb bijna nooit verschoningsmateriaal of reservekleding bij me. Ik doe alles en zelfs meer dan ik vroeger deed, zoals parachutespringen!
Aanmoediging van Alexandra
Aan iedere stomadrager die dit lees en graag wil emigreren zou ik willen zeggen: als je het echt wilt dan komt het wel goed!
