Nadat ik in februari voor de tweede keer een ileostoma kreeg, begon eindelijk het herstel. Zoals de meeste stomadragers wel zullen weten duurt het ongeveer 6 tot 8 weken voordat een stoma zijn normale vorm heeft aangenomen. Het stoma slinkt, wordt kleiner en… het moet doorgankelijk blijven.
Bij mij gebeurde het dan ook dat het stoma steeds kleiner werd, alleen iets te klein waardoor de ontlasting op huidniveau naar buiten kwam. Ik had hierdoor veel last van lekkages. Erg pijnlijk en niet leuk. Het heeft dan ook enige tijd gekost om het juiste materiaal te vinden. Ik geloof dat ik alle plakken en zakjes nu wel in mijn handen heb gehad, maar daarbij kwam ook dat ik een beetje eigenwijs ben, en absoluut geen eendelig materiaal wilde.
Eindelijk had ik het licht gezien; een flexibele huidplaat met een gordeltje moest alles op zijn plaats houden en extra druk geven. Ik blij, stomaverpleegkundige blij!
Na 2 weken merkte ik dat het toch weer minder begon te worden en kreeg ik weer lekkages. En ik merkte dat de ontlasting eigenlijk niet meer dik was, het werd steeds dunner en wateriger. De stomaverpleegkundige stak met een handschoen aan haar pink in mijn stoma en constateerde dat het stoma van binnen erg nauw aan het worden was.
Doordat je buik als het ware een gat heeft gekregen (waar het stuk darm doorheen loopt en naar buiten komt) heeft het wel de neiging om dicht te groeien. Immers je buik denkt dat er een gat (wond) zit, en die moet dus dicht.
Ik moest gaan dilateren. Dat wil zeggen: een ijzeren staaf in mijn stoma duwen om inwendig het stoma op te kunnen rekken. Een ijzeren staaf ter grootte van een steeksleutel. Ik vergelijk het met een steeksleutel omdat er een nummer op staat. Steeksleutel 13. Dat was wel even slikken, maar ja wilde ik het stoma behouden, dan moest het wel gebeuren. Anders zou de ontlasting er niet meer doorheen kunnen en een prop vormen, met een ileus als gevolg. De eerste paar keer heb ik dit in het ziekenhuis gedaan onder begeleiding, steeds een stapje verder. Tot het goed ging en ik er vertrouwen in had.
Er bestaat ook een dilastom (lijkt op een flessenafsluiter voor ontkurkte flessen). Deze is wat kleiner en begint smal en loopt breed uit, maar ik vind het fijner om met de staaf te werken, omdat je dan wat dieper kan komen. Waardoor ik zeker weet dat de onderste spierlaag bereikt wordt.
Links een dilastom en rechts de staaf die ik gebruik:
Ik ben nu een aantal maanden verder en ik dilateer nog steeds 3 keer per week. Waarschijnlijk zal ik dit de rest van mijn leven moeten blijven doen want als ik het een keer vergeet, voel ik aan de spanning van mijn stoma dat hij dichtgroeit.
Wel is door het dilateren het stomaroosje meer naar buiten gekomen (hij heeft meer ruimte gekregen om naar buiten te komen door het oprekken), zodat ik ook geen lekkages meer heb."
